Social media invloed en reputatie: de identificatie van invloed binnen social media

Social media is een fenomeen waarvan de waarde voor organisaties niet meer wordt betwist. Betrokken binnen het bedrijfsleven erkennen het allemaal, social media spelen een rol of gaan een grote rol spelen binnen de corporate communicatie. Van groot belang hierbij is de invloed die social media kunnen hebben op de reputatie van een individu of een organisatie. Het gaat hierbij om uitingen als Tweets, Facebook “likes” en “wall posts”, weblogs en product reviews. De uitingen hebben een bepaalde inhoud, vorm en zeggingskracht. De betreffende social media hebben weer een eigen reputatie en bereik. Uitingen worden door gebruikers gedaan, die ook zelf een reputatie hebben, bepaalde doelen nastreven, en bijvoorbeeld een bepaald netwerk vertegenwoordigen. Vervolgens vinden uitingen ook binnen een bepaalde context plaats, bijvoorbeeld een uiting van een politicus in verkiezingstijd, of een uiting binnen een bepaalde conversatie. Sociale media invloed is dus een resultaat van social media gebruik. Het beschrijven, verklaren of eventueel zelfs voorspellen van social media invloed op basis van (verwacht) gebruik is niet eenvoudig. Organisaties monitoren steeds vaker social media uitingen over bijvoorbeeld personen, merken, producten, en diensten. Er wordt op gereageerd en zo vinden er interacties en reacties plaats, kortweg webcare. Maar wat maakt feitelijk social media invloed uit? Wanneer moeten alarmbellen rinkelen? Wanneer staat de reputatie van een merk, product of organisatie op het spel? Hoe kun je invloed met social media op een merkreputatie uitoefenen? Dit paper beschrijft de belangrijkste indicatoren van social media invloed. Deze indicatoren helpen organisaties om na te gaan wat invloed van social media op bijvoorbeeld de eigen corporate reputatie is. Ook kan dit overzicht worden gebruikt om zelf met social media invloed op bijvoorbeeld merkreputatie uit te oefenen. Inzicht in deze indicatoren maakt het ontwikkelen van verantwoorde en succesvolle social media strategieën mogelijk

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) en reputatie

In dit artikel introduceren wij een maatstaf waarmee de reputatie voor Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO-R) kan worden gemeten. Met behulp van deze maatstaf wordt vervolgens voor 2.447 ondernemingen uit 29 landen de MVO-Reputatie bepaald. De data die gebruikt is om de MVO-R scores te berekenen bestaat uit MVO scores van internationale rating agencies, die per onderneming betrekking hebben op circa 177 aspecten van MVO. Uit het empirisch onderzoek blijkt dat: i) ondernemingen gemiddeld genomen meer dan voldoen aan de MVO verwachtingen die geschapen zijn door de ondernemingen zelf; ii) er in Europa het hoogst wordt gescoord op MVO Reputatie, met Groot Brittannië en Finland als leiders; iii) dat de utility sector het best scoort en dat ‘gezondheidszorg’ en ‘financiële instellingen’ het slechtst scoren op MVO-Reputatie

De dreiging van negatieve publiciteit: Is reputatieschade een alternatief voor handhaving?

De dreiging van negatieve publiciteit vormt voor ondernemingen een belangrijke drijfveer voor regelnaleving. Deze dreiging is vele malen groter dan de afschrikwekkende werking die uitgaat van de handhaving. In deze bijdrage is de vraag aan de orde of en hoe handhavers hier hun voordeel mee kunnen doen. Vormt negatieve publiciteit een alternatief voor de handhaving? In deze bijdrage wordt nader licht geworpen op het belang van reputatie voor bedrijven. Ik onderzoek, aan de hand van wetenschappelijke theorieën en onderzoeksresultaten, in hoeverre de angst voor reputatieschade een motief vormt voor naleving. Vervolgens bespreek ik mogelijke consequenties voor de handhaving. Een goede reputatie is voor een bedrijf van levensbelang. Regelovertredingen kunnen die reputatie een gevoelige slag toebrengen, en negatieve publiciteit hierover kan grote schade veroorzaken. De krachtige invloed die van de sociale omgeving uitgaat, biedt perspectieven voor de publieke handhaving. De overheid kan inspelen op sociale controle die al wordt uitgeoefend om de naleving van regelgeving te bevorderen. Zo kunnen publieke handhaving en sociale controle elkaar versterken. Bij de kracht van reputatiesancties moeten echter belangrijke kanttekeningen worden geplaatst. In de eerste plaats is in deze bijdrage duidelijk geworden dat een goede informatie-uitwisseling over overtredingen een voorwaarde is voor reputatiesancties. Het is immers lang niet altijd bekend dat bedrijven overtredingen plegen. Dit vereist een informatiecircuit waarin reputatie-informatie over bedrijven wordt uitgewisseld. Indien nodig, kan de overheid trachten dit circuit te versterken of zelfs te organiseren. Daarbij kan worden gedacht aan het actief publiceren van gegevens over overtredingen, of door eisen te stellen aan informatieverstrekking vanuit ondernemingen. Verspreiding van informatie over overtredingen is echter beslist geen voldoende voorwaarde voor het ontstaan van reputatieschade. Reputatie-effecten zullen alleen optreden als een overtreding ook negatief wordt gewaardeerd. Dit laatste punt is voor de overheid veel moeilijker te beïnvloeden

Bestuurdersaansprakelijkheid en de bevoegdheden van de Autoriteit Financiële Markten (AFM)

Dit essay behandelt de vraag of de bevoegdheid van de AFM om bestuurders van financiële instellingen te beboeten leidt tot een toename in de civiele aansprakelijkheidsprocedures jegens hen. Hierbij zal in het bijzonder de invloed van D&O-verzekeringen (Directors & Officers Liability) in ogenschouw worden genomen

Bestuurdersaansprakelijkheid in de praktijk

__Samenvatting__ Een van de mogelijkheden om de schade van wanbestuur te beperken, is het aansprakelijk stellen van de bestuurders die deze schade hebben veroorzaakt. Waar de mogelijkheid van een externe aansprakelijkheidsprocedure veelvuldig wordt benut, lijkt het veel minder vaak voor te komen dat een interne aansprakelijkheidsprocedure wordt gestart, door de rechtspersoon tegen de eigen (ex-)bestuurders. In deze bijdrage brengen wij daarom de redenen in kaart die meespelen in de beslissing om bestuurders al dan niet aansprakelijk te stellen. Inzicht in de beweegredenen van betrokkenen kan licht werpen op de werking van artikel 2:9 BW in de praktijk, en op eventuele belemmeringen die aan het aansprakelijk stellen in de weg staan. Daarmee kan een indruk ontstaan van de wijze waarop de beoogde functies van interne bestuurdersaansprakelijkheid in de praktijk worden vervuld

Strategisch gedrag, planning en prestatie: Een inductieve studie binnen de computerbranche

Long Range Planning;Computer Industry;computer science

Reputation and ethical behaviour in a crisis: predicting survival

Purpose – The purpose of this paper is to explore the interrelation of reputation with corporate performance in a crisis and consider the factors that make up the balance between strong recovery, bare survival and failure. The emphasis is on corporate communication and corporate governance. Design/methodology/approach – The current debate on reputation and the validity of the term reputation management is reviewed and cases studies from Australia and the UK are examined. Findings – The paper finds that, in the case studies, poor management, unethical practices, a lack of engagement with customers and other stakeholders, indifferent or aggressive performances by CEOs and lack of preparedness for crisis communication severely or terminally affected the organisations. It identifies a new reputational factor of predictability and considers why some organisations survive a crisis that has strong negative ethical dimensions while others fail. Originality/value – This paper scrutinises existing concepts of reputation and reputation management and finds that they are not able to predict recovery, survival or failure of organisations. A new definition of reputation is put forward and the factor of predictability is emphasised in proposals for new applied theory

Waarde en Ontwikkeling van Buyouts

Terwijl de grote golf van buyouts in de jaren tachtig voornamelijk tot doel had logge conglomeraten die aan zware agencyproblemen en inefficiënties onderhevig waren te herstructureren, werd de tweede grote golf in de jaren negentig tot 2001 veelal gekenmerkt door een totaal andere waardestuwer, namelijk het nastreven van groei. Na deze golf werd het door de economische stagnatie en de waardedaling van de financiële markten steeds moeilijker een exit route te vinden naar een strategische speler of de beurs, met een toename van het aantal secondary buyouts als gevolg. In dit artikel geef ik een overzicht van deze recente economische ontwikkelingen in de buyout-markt en stel ik een raamwerk voor dat deze ontwikkelingen relateert aan gevestigde economische theorieën. Dit waarderingsraamwerk van private overnames integreert de verschillende waardecreërende factoren met een waardering en geeft de mogelijkheid om ieder type buyout op correcte wijze te waarderen